Türkiye tarım alanında dünyada yaşanan yeni teknolojik gelişmeleri yakından izlemektedir. Ülkemizde son yıllarda özellikle örtü altı yetiştiriciliğinde gerek sera tipleri ve otomasyon gerekse yetiştirme teknikleri konusunda önemli gelişmeler kaydetmiştir. Bu gelişmelerden biri de topraksız kültür koşullarında yapılan üretimde yaşanmaktadır.Topraksız tarım; “tarımsal üretimin durgun veya akan besin eriyiklerinde, besin eriyiği sisinde veya besin eriyikleriyle zenginleştirilmiş katı ortamlarda gerçekleştirilmesi” şeklinde tanımlanır. Diğer bir ifadeyle, “tarımsal üretimde toprak yerine organik (kokopit ve torf vb.) veya inorganik (perlit, pomza, kayayünü vb.) yetiştirme ortamları veya suyun kullanıldığı (hidroponik kültür), bitkilerin ihtiyaç duyduğu besin elementlerinin ise otomatik sulama-gübreleme ünitesi ile verildiği üretim şekli” olarak da tanımlanabilir. Topraksız tarım katı ortam (substrat, agregat) kültürü ve su kültürü (hidroponik) olmak üzere ikiye ayrılır. Üretimin besin çözeltileri ile sulanan organik veya inorganik ortamlarda gerçekleştirilmesi katı ortam kültürü olarak adlandırılırken, üretimin doğrudan besin çözeltilerinde gerçekleştirilmesi ise su kültürü olarak adlandırılmaktadır. Ancak yurt dışında “hydroponic culture” tüm topraksız tarımı içeren genel bir ifade olarak tanımlanmaktadır.
Topraksız tarımın en önemli avantajları arasında; toprak kaynaklı hastalık ve zararlılar ile yabancı otların sorun olmaktan çıkması, verim ve kalitenin yüksek olması, üretime uygun olmayan yerlerde (toprak yapısı elverişsiz, tuzlu, taşlı, drenaj sorunu olan yerler vb.) üretimin yapılabilmesi, bitkilerin beslenmesinin daha iyi kontrol edilebilmesi, üretimde devamlılığı sağlaması, tarımsal pestisit ve gübre giderlerinin azalması, kış döneminde bitki kök bölgesinin daha iyi ısıtılması, ekim nöbeti (münavebe) yapma zorunluluğunun ortadan kalkması sayılabilir. Bunun yanında başlangıç maliyetinin fazla olması en önemli dezavantajı olarak gösterilebilir.
Türkiye’de topraksız kültür ağırlıklı olarak örtü altı sebze yetiştiriciliğinde yapılmaktadır. Bugün başta Antalya olmak üzere İzmir, Adana, Mersin, Aydın, Afyon, Denizli ve gibi birçok ilde ticari olarak topraksız tarımda sebze yetiştiriciliği, Antalya, Yalova, Mersin, Adana ve Urfa’da da topraksız kesme çiçek yetiştiriciliği yapılmaktadır. Ülkemizde topraksız tarımda sebze türlerinden başta domates olmak üzere, biber, patlıcan, hıyar, kavun ve kabak, kesme çiçek türlerinden ise gül, orkide, anthurium ticari olarak topraksız kültürde üretilmektedir. Yine karanfilde anaç bitkilerin üretiminde de topraksız kültür kullanılmaktadır. Türkiye’de yaklaşık 4000 dekar alanda topraksız tarımda üretim yapılmakta ve bu alanlar her geçen gün artmaktadır.
Geleneksel tarımsal üretimin geleceğine ilişkin artan dünya nüfusu, gıda fiyatlarındaki anormal artış, tarım alanlarının erozyon, çoraklaşma, turizme kaydırılma, yerleşim alanlarına dönüştürme vb. nedenlerle giderek azalması gibi karamsar beklentiler nedeniyle topraksız tarım yakın geleceğin en popüler yatırım alanlarından biri olarak görülmektedir.